.

Wat we zelf doen. Of de tragedie van de zonnepanelen.

Toen Gaston Geens in 1981 de eerste minister-president  was van de (toen nog) Vlaamse executieve, was zijn handelsmerk: wat we zelf doen we beter. De vraag komt onwillekeurig:  hoe veel slechter kunnen de anderen het dan nog doen ? Neem nu de zonnepanelen. Tientallen jaren jaagt men ons de stuipen op het lijf met de klimaatopwarming, de stijging van de zeespiegel, de decimering van ontelbare biologische species en we kunnen nog wat doorgaan en het klopt ook. Verbeter de wereld, begin bij jezelf: maak gebruik van duurzame energie, houd je omgeving proper, vermijd al die vervuilende plastic, gebruik minder de wagen, neem de fiets zo sturen we minder CO2 in de atmosfeer en kiezen we voor gezond bewegen.

Over duurzame energie gesproken, hier ligt een terrein open voor het individuele gezin, er kan gekozen worden om elektriciteit te halen uit zonnepanelen. Ze zijn niet vervuilend, bij afbraak krijgt men wat silicium, waar men wel weg mee kan. In 2009 werd mevrouw Freya Vandenbossche minister in de Vlaamse regering Peeters. Om wat vaart te steken in de toepassing van zonnepanelen bij de Vlaamse burgers werden serieus wat subsidies aan de mensen toegestoken voornamelijk onder de vorm van groene stroomcertificaten. De Vlaamse financiën houden er jarenlang een kater aan over, denk maar aan de ‘Turteltaks’ die er nadien aankwam. De panelen waren toen nog veel duurder. Dat dit zo niet verder kon is zonder meer duidelijk. Het systeem met de certificaten doofde uit, de prijzen van de panelen daalden, de burger had nog de terugdraaiende meter voor de elektriciteit die hij op net plaatste. Nog steeds een goede en klimaatvriendelijke investering. Wanneer men met zijn verbruik en zijn productie ongeveer break even kon doen draaien, kon men zijn investering na een aantal jaren (plusminus 8à10)terug winnen..

Minister Tommelein kon in de vorig Vlaamse regering de aanschaf van zonnepanelen niet genoeg aanbevelen. Helaas er kwam een andere speler op dit terrein: de VREG (Vlaamse regulator van de elektriciteit en gasmarkt). Volgens de VREG ging het dus te goed, eerste stap: de prosumententaks. Dit is een taks om elektriciteit op het net te steken. Hij kon tevens niet wachten om de slimme, digitale meter uit te rollen. Gevolg geen terugdraaiende meter meer. Aan de elektriciteit die je zelf produceert heb je niets meer wanneer je ze niet gebruikt wanneer de zon schijnt. Wil je de situatie toch in je voordeel keren kan je een accu kopen om de elektriciteit op te slaan, maar de accu is duur en nog niet performant. Je kan natuurlijk een Tesla kopen voor een slordige 80.000 euro, dan heb je meteen een accu. Dit is echter niet weggelegd voor Jan met de pet.

De VREG staat onder toezicht van het Vlaams Parlement, de leden van de raad van bestuur worden aangesteld door het Vlaamse Parlement maar het orgaan is volledig autonoom. Het blijkt een arrogante, compromisloze groupuscule te zijn van wereldvreemde apparatsjiks die er zich geen zier van aantrekken dat ze de mensen treffen, dat de verkoop van zonnepanelen helemaal in stuikt en dat ze dus de klimaatverandering resoluut aan hun laars lappen. In Wallonië komen ze niet meer bij. Minister Zuhal Demir weert zich wel zoveel ze kan maar staat blijkbaar vrij alleen (van Tommelein horen we niet meer). Zij kan blijkbaar nog de nieuwe taks, die in de maak was om de mensen te belasten op het feit dat  ze energie van het net nemen, tegenhouden.

Wat we zelf doen, doen we dus in deze zeker niet beter !

Kritische groeten.

Geert